Τα ψάρια για την αναπνοή τους έχουν ανάγκη, όπως και κάθε άλλο ζώο από οξυγόνο, που το παίρνουν από το νερό σε αναλογία 6 με 7 κυβικά εκατοστά ανά λίτρο.
Τα όργανα για την αναπνοή είναι τα βράγχια (σπάραχνα). Διαθέτουν τριχοειδή αιμοφόρα αγγεία μέσα στα οποία γίνεται η ανταλλαγή του οξυγόνου με το διοξείδιο του άνθρακα.
Τα βράγχια προστατεύονται με σκληρές πλάκες τα λεγόμενα βραγχικά επικαλύμματα. Αυτά ανοιγοκλείνει συνεχώς το ψάρι για να βγαίνει το νερό που παίρνει από το στόμα και πέρνα στα βράχια για την αναπνοή του. Οι λεπτομέρειες αυτές ενδιαφέρουν άραγε το ψάρεμα; Σίγουρα ΝΑΙ!
Αν η ποσότητα του οξυγόνου που περιέχεται στο νερό μειωθεί έστω και ελάχιστα, το ψάρι έχει αμέσως αναπνευστικές δυσκολίες. Ίσως να έχετε δει ψάρια να ανεβαίνουν στην επιφάνεια για να "αναπνεύσουν".
Είναι η περίπτωση που μειώνεται το οξυγόνο από τη μόλυνση των θαλασσών με την αποσύνθεση οργανικών ουσιών. Αυτό γίνεται συχνά, όταν η θερμοκρασία είναι πολύ μεγάλη, το νερό ζεσταίνεται υπερβολικά, οπότε τα διάφορα αέρια είναι λιγότερο διαλυτά στο νερό. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ψάρια ανεβαίνουν στην επιφάνεια, σαν τους κολυμβητές ύστερα από μακροβούτι, για να αναπνεύσουν.
Ο ψαράς πρέπει να γνωρίζει τις αναπνευστικές αυτές ανάγκες των ψαριών για διάφορους λόγους. Πρώτα - πρώτα, αν είναι λίγο παρατηρητικός θα μπορέσει να εκτιμήσει το πόσο τα ψάρια είναι διατεθειμένα να τσιμπήσουν και να βρει ένα άλλο μέρος καλύτερο, ακολουθώντας τη διαβάθμιση του οξυγόνου στο νερό.
Ξέροντας ακόμα πως το ψάρι δεν μπορεί να αντισταθεί σε μακροχρόνιες προσπάθειες, γιατί η ποσότητα του οξυγόνου που έχει στη διάθεσή του είναι μικρή, δεν κάνει το σφάλμα να ανεβάσει αμέσως το ψάρι που το βάρος του είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο αντέχει η πετονιά του.
Θα αρκεστεί στο να ακολουθεί τις πρώτες αντιδράσεις του αγκιστρωμένου ψαριού, σφίγγοντας λίγο το σχοινί όταν γίνεται πολύ ζωηρό. Ξέρει σίγουρα πως έτσι, σε λίγο, θα εξαντλήσει την αντοχή του αντιπάλου με τη μειωμένη ποσότητα του οξυγόνου.
